Ένα ταξίδι στα πάθη και τη δύναμη της γυναίκας...........
Η Δανάη είναι δικηγόρος στις Βρυξέλλες και μαμά τριών παιδιών. Σε μια επαγγελματική συνάντηση στη Στοκχόλμη εγκλωβίζεται στη χώρα λόγω της έκρηξης του ισλανδικού ηφαιστείου. Εκεί γνωρίζει τον Ανδρέα που τη φιλοξενεί και ως φυσικός επιστήμονας, της μιλά για το ταξίδι στο παρελθόν και στο μέλλον. Της Δανάης όμως το παρελθόν είναι ένα σκοτεινό ταξίδι που δεν έχει γίνει ποτέ: Και οι πόρτες ήταν κλειστές και η ίδια δεν τολμούσε να το επιχειρήσει.
Ένα ημερολόγιο από το 1925 ως το 1941 θα τη συνοδεύσει στην αναζήτησή της. Μια αστική οικογένεια από την Τραπεζούντα που ζει στην Αθήνα, οι έρωτες, τα ρίσκα, οι διαφωνίες, τα πάθη, τα δράματα και οι χαρές, μαζί και η νεότερη ιστορία της Ελλάδας ξετυλίγονται μπροστά μας.
Μένει να δούμε ποιο είναι το μυστικό που κρύβεται πίσω από την Δανάη και μαζί με αυτό πολλά άλλα μυστικά, μεγάλα και μικρά, που κρύβονται σε κάθε οικογένεια.
"Η λογοτεχνία με κάνει να ονειρεύομαι, να είμαι αισιόδοξη.
Με ταξιδεύει, με απελευθερώνει"
Τι ήταν αυτό που σου έδωσε το έναυσμα, την έμπνευση για την ιστορία που ξετυλίγεται στο βιβλίο σου;
Η έκρηξη του ηφαίστειου της Ισλανδίας πέρυσι τον Μάρτιο. Παρακολουθώντας τις ειδήσεις στην τηλεόραση σκέφτηκα κατά πόσον αυτό θα μπορούσε να επηρεάσει τη ζωή ανθρώπων που ενδεχομένως θα έμεναν εγκλωβισμένοι μακριά από τις εστίες τους, και χωρίς επιπλέον να γνωρίζουν πότε θα ήταν εφικτό να φύγουν, πόσο θα άλλαζε το πρόγραμμά τους και τι άλλο θα μπορούσε να τους επιφυλάσσει μία τέτοια περιπέτεια. Επίσης, το γλωσσικό ζήτημα ήταν ένα κίνητρο. Στο βιβλίο υπάρχουν τέσσερις μορφές γλώσσας. Η σημερινή καθομιλουμένη στο σύγχρονο κομμάτι, η καθομιλουμένη του παρελθόντος, η λόγια του παρελθόντος στην οποία είναι συνταγμένο το ημερολόγιο και τέλος το ποντιακό ιδίωμα. Ακριβώς επειδή ήθελα να δώσω έμφαση στις δύο μορφές γλώσσας του παρελθόντος και ιδιαίτερα στη λόγια, στο βιβλίο γίνεται διεξοδική ανάλυση του γλωσσικού ζητήματος και της πολεμικής την οποία είχε εγείρει.
Είσαι δημοσιογράφος, δημοσιολόγος, εργάζεσαι σε έναν τεχνοκρατικό τομέα στις Βρυξέλλες… Τι είναι για σένα η λογοτεχνία και η συγγραφή και πώς βλέπεις τη δική σου πορεία στο βιβλίο;
Η λογοτεχνία με κάνει να ονειρεύομαι, να είμαι αισιόδοξη. Με ταξιδεύει, με απελευθερώνει, ζω, υπάρχω μέσα από αυτήν. Ένα καλό βιβλίο με βοηθά να βελτιώνομαι αξιοποιώντας τα μηνύματα που περιέχει. Υπάρχουν βιβλία που με έχουν σημαδέψει ανεξίτηλα. Με έχουν αλλάξει ως οντότητα, έχουν διευρύνει τους ορίζοντές μου. Συνήθως διαβάζω βιβλία που θα ήθελα να είχα γράψει. Η συγγραφή μού φέρνει πιο κοντά την Ελλάδα, έχει κρατήσει το δεσμό μου μαζί της άρρηκτο, όλα αυτά τα χρόνια. Το γράψιμο είναι τέχνη, πρέπει να το επιθυμείς για να το κάνεις. Είναι επίσης το καταφύγιό μου και όταν νοιώθω καλά και όταν υποφέρω. Γιατί όταν υποφέρω νοιώθω την ανάγκη να μιλήσω μέσα από τα γραπτά μου. Είναι ακόμη η διαφυγή μου και ο τρόπος μου να υπάρχω. Η συγγραφή με γοήτευε πάντα και γράφω από ένστικτο. Η σχέση αυτή, με την πάροδο των χρόνων έχει μετατραπεί σε πράξη δέσμευσης από τη μία πλευρά για τη μητρική μου γλώσσα και από την άλλη για την υπεράσπιση της γυναίκας. Οπωσδήποτε δεν γράφω ούτε για να γίνω διάσημη ούτε να για βγάλω χρήματα. Το μόνο αξιοπρεπές κίνητρο θα έλεγα είναι: επειδή η συγγραφή, η δημιουργία ενός κόσμου, η δημιουργία χαρακτήρων είναι μια ανάγκη και μια χαρά από μόνη της. Αυτό είναι που με γοητεύει πάνω και πέρα απ’ όλα τα άλλα.
Η πορεία μου στο βιβλίο; Ελπίζω ανοδική! Προσπαθώ να βελτιώνομαι κάθε φορά, ιδιαίτερα στο θέμα της γλώσσας... Βλέπετε, έχω μία εμμονή με τη γλώσσα, ίσως επειδή ζω πολλά χρόνια στο εξωτερικό.
Πώς είναι η ζωή στις Βρυξέλλες, ιδίως για Έλληνες, «εκπροσώπους» μιας χώρας υπό κρίση;
Η ζωή στις Βρυξέλλες είναι σχετικά εύκολη και χωρίς άγχη. Η ζωή των Ελλήνων ως εκπροσώπων μιας χώρας που βιώνει μία άνευ προηγουμένου κρίση είναι και δύσκολη και γεμάτη άγχος. Δύσκολη γιατί αντιμετωπίζεις διάφορες συμπεριφορές. Από οίκτο έως επιθετικότητα, αλλά και κατανόηση. Και καλείσαι να υπερασπιστείς τους συμπολίτες σου, να προσπαθήσεις να πείσεις τους συνομιλητές σου ότι ούτε φυγόπονοι είμαστε, ούτε διαπλεκόμενοι ούτε ευθυνόμαστε εμείς για τους κακούς χειρισμούς της εκάστοτε κυβέρνησης.
Υπάρχει είναι αλήθεια μία στρεβλή εικόνα για την κατάσταση στην Ελλάδα. Πώς όμως να εξηγήσεις σε ανθρώπους με διαφορετική κουλτούρα τον απάνθρωπο στραγγαλισμό που υφίσταται ο ελληνικός λαός σήμερα; Την τελματώδη κατάσταση της αγοράς; Την ένδεια στην οποία έχουν περιέλθει οι Έλληνες; Την απαξίωση, την κατάθλιψη, την απελπισία; Δύσκολο να το κατανοήσει κάποιος εάν δεν το βιώσει… Έπειτα θεωρώ άδικη την κατακραυγή εναντίον της χώρας μου και θυμώνω με αυτούς που δεν είναι σε θέση να καταλάβουν.
___________________
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου