Χρήστος Γιανναράς - το νέο του βιβλίο «Να επαναστατήσει η αξιοπρέπεια»

ΝΕΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ

  "Η αξιοπρέπεια σήμερα βρίσκεται σε ανυπαρξία"  

                 γράφει η Σπυριδωνία Κρανιώτη

Η συνέντευξη Τύπου του Χρήστου Γιανναρά στο Café του Ιανού  με αφορμή το νέο του βιβλίο «Να επαναστατήσει η αξιοπρέπεια», κατέληξε σε μια εκ βαθέων εξομολόγηση. 

Ο καθηγητής φιλοσοφίας και συγγραφέας που παρεμβαίνει συχνά στον δημόσιο λόγο με τη δική του, ιδιαίτερη οπτική και γραφή, μεταξύ άλλων ανέφερε:

«Έχουμε πέσει σε μια διεθνή ανυποληψία η οποία πονάει πολύ. Όταν έχεις τον οποιοδήποτε κύριο Σόιμπλε ή Γιούνγκερ και εκφράζεται έτσι για τον ελληνισμό και δυστυχώς εκφράζεται έτσι γιατί αν του απαντήσει κάποιος θα του απαντήσει με μπαρούφες... Καυχόμαστε για πράγματα που έχουμε απεμπολήσει. 

»Τα ουσιώδη γεννιούνται, προκύπτουν εκεί που δεν τα περιμένεις. Κάποιες αλλαγές δεν προετοιμάζονται γεννιούνται. 

»Η αξιοπρέπεια σήμερα βρίσκεται σε ανυπαρξία. Δεν μας σέβονται ούτε στα στοιχειώδη βγαίνουν στις τηλεοράσεις και μιλούν άνθρωποι οι οποίοι είναι οι κυρίως ένοχοι για αυτήν την καταστροφή και δεν αισθάνονται την ανάγκη να πουν ένα συγνώμη ή να κλείσουν το στόμα και να αποσυρθούν από τον δημόσιο βίο. Θεωρούνται κεφάλαιο για τον πολιτικό βίο άνθρωποι οι οποίοι υπέγραψαν τον υπερδανεισμό της χώρας ξέροντας ότι ένα τέτοιο δάνειο αυτή η χώρα δε μπορεί ποτέ να το πληρώσει. Και σήμερα όχι μόνο κυκλοφορούν ελεύθεροι αλλά μας κουνάνε και το δάχτυλο.

Πώς μπορεί να ανακτηθεί η αξιοπρέπεια;

»Νομίζω ότι δεν μπορεί να υπάρξει συνταγή. Αν υπάρξει συνταγή όλα χαλάνε. Γίνονται υποχρέωση, γίνονται ηθική, δεοντολογία. 

Πώς να γίνουμε κράτος όταν οι άλλοι μιλάνε για εξευρωπαϊσμό

»Πόσο έχει κατασυκοφαντηθεί ο ευρωσκεπτικισμός. Εγώ έχω έναν μεγάλο σεβασμό για τον ευρωσκεπτικισμό είναι η μόνη αντίσταση στον γερμανικό ηγεμονισμό ευρύτερα δε στην κυριαρχία των τραπεζών διεθνώς. Το αίτημα του ευρωσκεπτικισμού δεν είναι να γυρίσουμε στην κομμούνα είναι να γυρίσουμε στην ιδιοπροσωπεία που έχει κάθε λαός. Ο Άγγλος δεν θα γίνει ποτέ Ισπανός. 

»Κάθε ευρωπαϊκή κοινωνία έχει μια ιδιαιτερότητα μια παράδοση πολιτισμού. Η Ευρώπη έχει να επιδείξει τα πανεπιστήμια και την τέχνη της.

»Φοβόμαστε διαρκώς τον τίτλο τη ρετσέτα του εθνικισμού.

»Η Ελλάδα πρέπει οπωσδήποτε να ανήκει στην Ευρωπαϊκή ένωση και να παραμείνει στην Ευρωπαϊκή Ένωση όχι για λόγους οικονομικούς αλλά γιατί είναι αδιανόητο να απουσιάζει από το κέντρο των ιστορικών εξελίξεων. Αλλά για να είσαι παρών στις ιστορικές εξελίξεις πρέπει να κομίζεις πρόταση.

 »Αν μετέχεις και είσαι ζήτουλας είσαι της καρπαζιάς. Είναι απαραίτητη η μετοχή της Ελλάδος στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι για να υπάρχει Ελληνισμός με γλώσσα με συνείδηση και κλασική μύηση.

Η Τέχνη είναι το αποτελεσματικότερο μέσο παιδείας. 

»Το παιδί μπαίνει στο σχολείο για να κοινωνικοποιηθεί και αυτό δεν θα γίνει με πλήση εγκεφάλου αλλά με τη συμμετοχή... Δεν προβληματίζει κανέναν ότι το το ελληνικό σχολείο σήμερα ετοιμάζει βανδάλους... Είναι μια ψυχοπαθολογία αντικοινωνική.

Η Εκκλησία μπορεί να βοηθήσει

»Η Εκκλησία εξακολουθεί να είναι το μόνο οργανωμένο κομμάτι ζωής των Ελλήνων που δεν έχει υποταχθεί ακόμα ή πλήρως στα κόμματα. Η εκκλησία είναι λαός. 

Ανυπαρξία φιλοδοξίας στην ελληνική πολιτική σκηνή

»Δεν έχουμε έναν άνθρωπο να μιλήσει με άλλη γλώσσα σ αυτόν τον λαό. 

  

Το προσφυγικό μπορεί να αλλάξει τη δημογραφία στη χώρα - Πως μπορούμε να μιλάμε για διατήρηση ελληνισμού;

»Χρειάζεται έμμεση πολιτική διαχείριση με διδασκαλία αρχαίων ελληνικών από το δημοτικό - μια γλωσσική κατάρτιση. Να διδάξουμε ελληνικούς χορούς. Να μεταδώσουμε στοιχεία που εμπειρικά βιώνονται και οδηγούν σε μια διασάφηση ταυτότητας. Σήμερα το παιδί μαθαίνει μόνο πώς να είναι χρηστικό. 

»Δεν λείπουν οι ιδιοφυείς άνθρωποι στην Ελλάδα αλλά αποκεφαλίζονται όταν πρέπει να προκριθούν οι κομματικοί 

Υπάρχει μια αίσθηση ότι έχουν λείψει τα κοινωνικά αντανακλαστικά 

»Υπάρχει μια αίσθηση ότι έχουν λείψει τα κοινωνικά αντανακλαστικά. Νομίζω ότι δεν υπάρχουν ακόμη συσπειρώσεις γιατί δεν υπάρχουν κριτήρια συσπείρωσης.

Αδικημένο θεωρεί τον εαυτό του και κάποιος που συνταξιοδοτήθηκε στα 45 του με δέκα χρόνια υπηρεσίας στο δημόσιο. Πώς θα φτάσουμε στο να ξεκαθαρίσουν κάποια κριτήρια να γίνουν αποδεκτά από όλους κάποια μέτρα που να φέρουν κοντά τους πραγματικά αδικημένους ή τους πραγματικά επαναστάτες.

Κρίση ταυτότητος

»Είναι μια ζημιά η οποία έγινε εδώ και πολλά χρόνια. Εκ γενετής το ελλαδικό κράτος στήθηκε λάθος, στήθηκε μεταπρατικά. Στήθηκε με την ξιπασιά να είναι κάτι άλλο από αυτό που πραγματικά απαιτούσε η κοινωνία η συγκεκριμένη και οι ανάγκες της. Είναι αυτό που έλεγε ο Τσαρούχης "θαυμάζαμε μόνο ότι ήταν εφάμιλλον των ευρωπαϊκών". Παρόλο που υπήρξαν κάποιες δυνατές εξαιρέσεις κυρίως δε η γενιά του 30 ή μετά η δεκαετία του 60 κάτι αναζήτησε αλλά όχι ιδεολογικά αλλά που να ανταποκρίνεται στις ντόπιες ανάγκες. Κάθε κοινωνία έχει τις ανάγκες της.

»Ο Έλληνας αυτό το κράτος το συγκεντρωτικό με μια πρωτεύουσα που συγκεντρώνει το μισό του πληθυσμού δηλαδή μια καταδίκη, αυτό το κράτος ο Έλληνας το θεωρεί αντίπαλο δεν είναι δικό του δεν υπηρετεί τις ανάγκες του. 

Mερίδα της διανόησης αδιαφορεί

»Μου κάνει εντύπωση πως υπάρχει μια σημαντική μερίδα της διανόησης η οποία κυρίως έχει τη δύναμη της επικοινωνίας που αδιαφορεί τελείως γιαυτό το πράγμα. Ίσως τους καταλαβαίνω ψυχολογικά 200 χρόνια τώρα προσπαθούμε να γίνουμε ελληνικό κράτος και βλέπουμε ότι ό,τι είναι δικό μας είναι κακομοίρικο στραβό, οπότε σου λένε αυτοί ας γίνουμε ένα Βέλγιο μια Ολλανδία να ξεμπερδεύουμε...Ίσως υπάρχει μια απογοήτευση αν κατέβεις σε μια πορεία , ή σε ένα συλλαλητήριο φοβάσαι ότι κάποιος μπορεί να σε καπελώσει. »

Το νέο βιβλίο του Χρήστου Γιανναρά, με τίτλο «Να επαναστατήσει η αξιοπρέπεια» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΙΑΝΟS. Τα κείμενα που περιλαμβάνονται σε αυτόν τον τόμο είναι αναδημοσίευση από την εφημερίδα Η Καθημερινή (τα κυριακάτικά φύλλα του 2016), εφόσον δεν υπάρχει διαφορετική ένδειξη.

Λίγα λόγια για το βιβλίο:

Η αξιοπρέπεια: ένα σιωπηρό, άκρως διακριτικό, χωρίς οργανική δομή και διακηρύξεις, χωρίς ηγεσία, λαϊκό κίνημα. Θεωρητική ραχοκοκαλιά και άξονας συνοχής του «κινήματος», η Γενιά του ’30: οι Δοκιμές του Σεφέρη, τα πεζά του Ελύτη, ο Θεοτοκάς, ο Πικιώνης, ο Τσαρούχης, ο Ζήσιμος Λορεντζάτος, ο Εγγονόπουλος, ο Γκάτσος, ο Μάνος Χατζηδάκις. Άλλη υποδομή της ελληνικής αξιοπρέπειας δεν διαθέτουμε. Η Γενιά του ’30 έδειξε ότι, για το ριζικά αποτυχημένο, θλιβερό και κωμικό μεταπρατικό μας κρατίδιο, εκσυγχρονισμός σημαίνει εξελληνισμός. Ενεργό μετοχή στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι εγγυάται ο ελληνοκεντρισμός, όχι ο πιθηκισμός και η ξιπασιά.

Λίγα λόγια για τον Χρήστο Γιανναρά:

Ο Χρήστος Γιανναράς γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στα Πανεπιστήμια της Αθήνας, της Βόννης και της Σορβόννης (Παρίσι). Δίδαξε Φιλοσοφία, Πολιτιστική Διπλωματία και Συγκριτική Οντολογία σε πανεπιστήμια της Γαλλίας, της Ελβετίας, της Ελλάδας. Επιφυλλιδογραφεί σε εφημερίδες παρεμβαίνοντας στην πολιτική και κοινωνική επικαιρότητα.

Τίτλοι του ίδιου συγγραφέα που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις IANOS :

Αόριστη Ελλάδα (Εκδόσεις IANOS, 2016)

Την αλήθεια κατάματα (Εκδόσεις IANOS, 2016)

Πείνα και δίψα (Εκδόσεις IANOS, 2015)

Τόπος του ανοίκειου τρόπου, η Ελλάδα του 2014 (Εκδόσεις IANOS, 2015)

Finis Graeciae (Εκδόσεις IANOS, 2014) 

Η ελληνικότητα ως ποιότητα και ως ντροπή (Εκδόσεις IANOS, 2014)

Το πρόβλημά μας είναι πολιτικό, όχι οικονομικό (Εκδόσεις IANOS, 2013)

Η καταστροφή ως ευκαιρία (Εκδόσεις IANOS, 2012)

Η πολιτική γονιμότητα της οργής (Εκδόσεις IANOS, 2011)

Κατά κεφαλήν καλλιέργεια (η αντίσταση στην παρακμή) (Εκδόσεις IANOS, 2010)

Το πολιτικό ζητούμενο στην Ελλάδα σήμερα (Εκδόσεις IANOS, 2009)

Η κατάρρευση του πολιτικού συστήματος στην Ελλάδα σήμερα (Εκδόσεις IANOS, 2008)

Έπαινος ψήφου τιμωρητικής (Εκδόσεις IANOS, 2007) 

Προφορική αμεσότητα (Εκδόσεις IANOS, 2003)

_________________

http://esperos-gr.blogspot.gr/