Νέες εκδόσεις και βιβλία για ανάγνωση....και καλή χρονιά

*δείτε και στο: http://arkadikes-selides.blogspot.com/

Κυκλοφόρησε το μυθιστόρημα του Φίλιππα Φιλίππου με τίτλο "Ο ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΣ ΕΛΥΤΗΣ" από τις εκδόσεις Ψυχογιός

"Ο ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΣ ΕΛΥΤΗΣ"
ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΦΙΛΙΠΠΟΥ
Σελίδες 384,
Εκδόσεις Ψυχογιός, Αθήνα 2011

Ο Φίλιππος Φιλίππου εμπνευσμένος από την ποίηση και τον προσωπικό βίο του Οδυσσέα Ελύτη, έγραψε ένα μυθιστόρημα για τον μεγάλο Έλληνα ποιητή, με τίτλο «Ο ερωτευμένος Ελύτης» (εκδόσεις Ψυχογιός).

Κέρκυρα, 1937, δικτατορικό καθεστώς Μεταξά. Από τον Ιανουάριο έως το Σεπτέμβριο ο Οδυσσέας Ελύτης φοιτά στη Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών, «απομονωμένος επάνω στο Φρούριο», σύμφωνα με τον ίδιο. Πολλά χρόνια αργότερα, ένας συγγραφέας πηγαίνει στο Νησί των Φαιάκων για να μάθει πώς διήγε τόσους μήνες εκεί ο ποιητής, συνυπηρετώντας με τον Κύπριο φίλο του Ευάγγελο Λουίζο. Mε ποιους συναντήθηκε, εκτός από τον Λόρενς Ντάρελ, το γιατρό Θεόδωρο Στεφανίδη και μερικούς ντόπιους λογοτέχνες; Πώς περνούσε τις ελεύθερες ώρες του; Ποια ήταν η σχέση του με ορισμένες νεαρές αριστοκράτισσες; Ακόμη, τι κρύβεται πίσω από το ποίημά του «Ελένη»;

Ο ερωτευμένος Ελύτης είναι ένα μυθιστόρημα για τον νεαρό έφεδρο αξιωματικό με τα ποιητικά οράματα και ταυτόχρονα μια σπουδή για τον άνθρωπο Ελύτη. Σε αυτό γίνεται λόγος για την πολιτική πλευρά του, μα και την ερωτική. Διότι είναι ερωτικός ποιητής· ολόκληρο το σώμα της ποίησής του είναι ερωτικό. Ο έρωτας διαποτίζει και το Άξιον Εστί, ίσως το ωραιότερο ποίημα που έχει γραφτεί στην ελληνική γλώσσα. Ο ίδιος σε μια συνέντευξη παραδέχεται την ηδονοθηρία του: «Ήμουν δοσμένος “εις τες ηδονές”, που λέει κι ο Καβάφης».
Καλοτάξιδο....

Βιογραφικό Συγγραφέα

Ο ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΦΙΛΙΠΠΟΥ γεννήθηκε στην Κέρκυρα το Δεκέμβριο του 1948. Από το 1968 ως το 1982, με μικρά ή μεγάλα διαλείμματα, ταξίδεψε ως μηχανικός σε ποντοπόρα πλοία. Έχει εκδώσει μαρτυρίες, μελέτες, βιογραφίες και μυθιστορήματα. Τα βιβλία του Οι εραστές της θάλασσας ή Tο βιβλίο του άγνωστου ναύτη και Ο πολιτικός Νίκος Καββαδίας σχετίζονται με τη ζωή των ανθρώπων της θάλασσας. Δύο από τα μυθιστορήματά του, Οι τελευταίες ημέρες του Κωνσταντίνου Καβάφη και Ο θάνατος του Ζορμπά, έχουν ως κεντρικούς ήρωες πραγματικά πρόσωπα. Διηγήματά του, δοκίμια, βιβλιοκριτικές, βιβλιοπαρουσιάσεις και άρθρα για διεθνή θέματα, έχουν δημοσιευτεί σε εφημερίδες και περιοδικά της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Ζει στην Αθήνα.

Κυκλοφόρησε το μυθιστόρημα «Η αγάπη γράφεται με κιμωλία» του Κώστα Καλαπανίδα

Στο μυθιστόρημα «Η αγάπη γράφεται με κιμωλία» πρωταγωνιστές είναι τα 22 παιδιά της πρώτης μετεμφυλιακής Η’ τάξης (1949-1950) τον Οκταταξίου Γυμνασίου Δολοπίου, και φυσικά το κοινωνικό περιβάλλον και ο ιστορικός χρόνος (τους).

Τα παιδιά αυτά σφυρηλατήθηκαν άγρια και ωρίμασαν πρόωρα μέσα στην τραγικότερη δεκαετία (1940-1950) της Νεοελληνικής Ιστορίας μας. Και δεν συνθλίφτηκαν. Αντίθετα, κατόρθωσαν να κατανοήσουν την εποχή τους και να την υπερβούν, κατακτώντας προσωπικά και ομαδικά χαρακτηριστικά, που τα κατέστησαν άξια να αναχθούν σε πρόσωπα μυθιστορηματικής αφήγησης.

Η ιστορική αυτή τάξη, με πεισματικούς, αλλά χωρίς αυθάδεια, αγώνες, και με την πνευματική καθοδήγηση μιας ανεπανάληπτης Βαγγελίτσας, φιλολόγου, κι ενός θυμώδους, ανυπότακτου κι αντιφατικού, ρασοφόρου θεολόγου, ανέβασαν τη γνησιότητα τους στην εμπιστοσύνη της φιλίας, στη λατρεία του έρωτα και στις συγκινήσεις που εκλύει η ομορφότερη ομορφιά, η ομορφιά των ανθρώπινων σχέσεων.

Η ΑΓΑΠΗ ΓΡΑΦΕΤΑΙ ΜΕ ΚΙΜΩΛΙΑ είναι ένα βιβλίο απρόσβλητο από τη νόσο της καλπάζουσας φαντασίας και την επιδημία της πλοκής. Συνειδητά, επιλέγει την ευθεία (ab ouo) αφήγηση, σε γλώσσα απλή και λυπημένη, επιλεγμένων για την ουσία τους πραγματικών περιστατικών, αποκαθαρμένων από τη σύγχρονη, ευπώλητη αναισχυντία. Γιατί απευθύνεται σε εφήβους που δοκιμάζουν και διαμορφώνουν θέσεις και σχέσεις. Σε μεγάλους και μεγαλύτερους που θυμούνται, αναθεωρούν και νοσταλγούν. Σε καθηγητές που αναστοχάζονται το πώς διδάσκουν. Το βιβλίο αρχίζει με την ειρωνεία της «νέας απελευθέρωσης» (1945), περνάει από ένα θριαμβικό λυγμό στα βράχια της Καστέλλας και καταλήγει στον Αχιλλέα, το λούστρο της Λιβαδιάς, που κερνάει σουβλάκια τα παιδάκια ενός σχολείου και το δάσκαλο τους, που ένας ξερακιανός, ρωμαλαίος Ρουμελιώτης τον αποκάλεσε «Δάσκαλο των παιδιών του Λαού».

Σελίδες 336, κυκλοφορεί από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΣΣΑΡΗ.

Καλή ανάγνωση…

Κώστα Βαλέτα, Kάρμεν,Αιολικά Γράμματα, Αθήνα, 2011

Φίλιππου Νικολόπουλου

Αν/τή Καθ. Κοινωνιολογίας

Πανμ/μίου Ινδιανάπολης και UINDY Athens-Λογοτέχνη

Το βιβλίο "Κάρμεν" του Κώστα Βαλέτα περιλαμβάνει δύο καλά επιμελημένες, από φιλολογικής πλευράς, μεταφράσεις του ίδιου στην Ελληνική του ομώνυμου διηγήματος του Προσπέρ Μεριμέ και του λιμπρέτου, πάνω στο οποίο βασίστηκε  η ομώνυμη όπερα του Μπιζέ, με σχόλια και σημειώσεις, όπως επίσης και τα δικά του "Προλεγόμενα", Στα τελευταία  αναπτύσσονται οι ενδιαφέρουσες και εικονοκλαστικές θέσεις του ίδιου για το περιεχόμενο του μηνύματος, που εκπέμπει συμβολικά η ηρωίδα - "αντιηρωΐδα" της περίφημης όπερας. Τα σχόλια και οι σημειώσεις στις μεταφράσεις, όπως και τα παρουσιαζόμενα ιστορικά στοιχεία στα "Προλεγόμενα" - ιδιαίτερα γύρω απ' τη βιογραφία του Μεριμέ και γύρω απ' την σύγκριση του δικού του διηγήματος με το έργο του Πούσκιν "Οι Τσιγγάνοι"- βοηθά ικανοποιητικά τον αναγνώστη να αντιληφθεί το ιστορικό, κοινωνικό και πολιτισμικό πλαίσιο μέσα στο οποίο γεννήθηκε το έργο.

Ο Κώστας Βαλέτας  παρουσιάζει την ηρωίδα «Κάρμεν» ως σύμβολο της γυναικείας ελευθερίας και χειραφέτησης, ως σύμβολο άρνησης των δεσμεύσεων, που επιβάλλουν στη γυναίκα οι πατριαρχικές κοινωνικές δομές, κουλτούρα και  τρόπος σκέψης. Μελετώντας κανείς βαθύτερα και προσεκτικότερα το δοκίμιο αντιλαμβάνεται ότι η νοηματοδότηση αυτού του συμβόλου παραπέμπει περισσότερο στην αντισυμβατική, εκρηκτική και ηφαιστειώδη συμπεριφορά της ηρωίδας παρά  στα ορθολογικά και κοινωνικά επιχειρήματα που όρθωσε υπέρ της γυναικείας χειραφέτησης και ισότητας το οργανωμένο φεμινιστικό κίνημα ήδη από τον 19ο αιώνα στην Ευρώπη και στη Βόρεια Αμερική. Πρόκειται για έναν άνθρωπο που ακούει αποκλειστικά τα μηνύματα της καρδιάς και των ενστίκτων της και είναι πιστή στην κουλτούρα της "τσιγγάνας", δηλαδή μία νομαδική κουλτούρα με συνεχείς μετακινήσεις και μ' ένα ιδιόρρυθμο κώδικα αξιών, όπου η αρχή της προσωπικής ελευθερίας, η νοοτροπία της «εσω-ομάδας» και η αυθεντική έκφραση των παθών χωρίς υποκρισία κυριαρχούν. Πολύ σωστά ο ερημίτης στις τελευταίες σελίδες της νουβέλας του Μεριμέ διατυπώνει αυτήν άποψη για την Κάρμεν: "Φτωχό παιδί, Φταίνε οι Καλές (δηλ. οι Τσιγγάνοι) που την ανάθρεψαν έτσι".

Η Κάρμεν έχει αυθεντικότητα στην έκφραση των παρορμήσεών της, των ενστίκτων της  και του "παγανισμού της" -που προέρχεται ακριβώς απ' την τσιγγάνικη κουλτούρα- και της τάσης της να παραβιάζει τους κανόνες της ηθικής και νόμιμης κοινωνικής ζωής των "καθώς πρέπει" Ευρωπαίων (μάλιστα μερικούς απ' αυτούς τους χρησιμοποιεί, χωρίς δισταγμούς ή τύψεις, για οικονομικούς σκοπούς, προσφέροντάς τους παροδικές ερωτικές απολαύσεις). Πιο πολύ δείχνει εμπιστοσύνη και εκφράζει συναισθήματα, έστω παροδικά, στους δικούς της τσιγγάνικους κύκλους (παραπομπή στη γνωστή κοινωνιολογική διάκριση «εσω-ομάδα - εξω-ομάδα»). Δεν ξέρει από πειθαρχία, καθήκοντα και αρχές που συναντιούνται στον "καθώς πρέπει" χριστιανικό κόσμο της Ευρώπης, γι' αυτό και επηρεάζει τον Ντον Χοσέ να εγκαταλείψει τη  στρατιωτική σταδιοδρομία και να αφομοιωθεί απ' την τσιγγάνικη κουλτούρα. Έτσι μόνο μπορούσε να του δοθεί και να τον αγαπήσει. Τους άλλους άνδρες, όπως είπαμε, τους χρησιμοποιεί περιστασιακά. Μπορεί ακόμη και να εκπορνευτεί περιστασιακά - ακριβώς "για τσιγγάνικες δουλειές"-, χωρίς όμως να μπορεί να βρει  σ΄αυτούς τους άλλους κύκλους των ανδρών ένα πειστικό σημείο αναφοράς, που θα την προσανατολίσει σε μια σειρά από δεσμεύσεις και "νόρμες" του "καλού κόσμου". Αυτοί οι άντρες  δεν μπορούν να απευθυνθούν στην καρδιά της.

Η Κάρμεν αποτελεί πάθος αδέσμευτο από αρχές και κανόνες του λεγόμενου "πολιτισμένου κόσμου" της Ευρώπης ή από φραγμούς χριστιανικού τύπου. Πολύ σωστά λέγει ο Κ.Β. ότι αποτελεί «αισθήματα και πράξεις που είναι η ενεργοποίηση του ηφαιστείου, ψυχή που είναι ο κρατήρας του, φιλιά και χάδια που είναι λάβα που καίει ασυγκράτητα μέχρι να σβήσει στη θάλασσα». Τέτοιες ηρωίδες, συνεχίζει, δεν υπάρχουν ούτε στις αρχαίες ελληνικές τραγωδίες. Δεν είναι "Ελένη", "Κλυταιμνήστρα", "Μήδεια" ή "Αντιγόνη", που οι πράξεις τους ή οι ερωτικές επιλογές τους δεν τροφοδοτούνται από μία συνεχή έκρηξη του ερωτισμού και της καρδιάς τους, αλλά από κάποιες συναισθηματικές απογοητεύσεις ή εκδικητικές τάσεις ή ηθικά πλαίσια μέσα στα οποία κινείται η αγάπη τους.

Θα έλεγε κανείς ότι το περιεχόμενο και την υπαρξιακή φλόγα της ηρωίδας -"αντι-ηρωίδας" το πλησιάζει περισσότερο και σωστότερα το πνεύμα του Φρ. Νίτσε, καθώς θαυμάζει την "αυθόρμητη και απλή έκφραση των ενστίκτων της", δηλ. τον ζωικό της παλμό, αυτό που στη Γέννηση της Τραγωδίας αποκαλείται "ομηρική αφέλεια (βιώνει τον κόσμο των ενστίκτων και των αισθήσεων αυθόρμητα χωρίς καμία ενοχή). Ο Νίτσε πλησιάζει έτσι την περίπτωσή της, γιατί τολμά να ανιχνεύσει έντονες υπαρξιακές διαστάσεις πέραν «Καλού και Κακού", στις ανθρώπινες προσωπικότητες. Το δίπολο "καλό-κακό", για τον μεγάλο γερμανό φιλόσοφο, είναι μια ψυχική-υπαρξιακή φυλακή μέσα στην οποία ο Ευρωπαίος Χριστιανός είναι εγκλωβισμένος. Ο τύπος και η ηφαιστειακή φύση της Κάρμεν αποτελεί στην πράξη κατάλυση αυτής της φυλακής!

 Θα τολμούσα να πω ακόμη ότι ο τύπος της βρίσκεται πέρα κι από την έννοια του Διονυσιακού πάθους και θεώρησης, αν δεχθούμε ότι, τουλάχιστον με τα αρχαιοελληνικά κριτήρια, το "Διονυσιακό" έχει και κάποια θρησκευτική διάσταση, αποτελώντας μία "μεθυστική" αντίδραση στη συνείδηση της "υπαρξιακής οδύνης και του θανάτου", αντίδραση που καλύπτεται τελικά από τον συμβολισμό κάποιας θεότητας (ας θυμηθούμε τις Βάκχες  του Ευριπίδη ή τους οργιώδεις χορούς των γυναικών στα δάση που διατηρούσαν πάντα κάποιον τελετουργικό - θρησκευτικό χαρακτήρα). Η Κάρμεν είναι ένας απλός άνθρωπος και εκφράζει τα πάθη και τις παρορμήσεις της χωρίς περίτεχνες επικαλύψεις ή πλαίσια διανοητικών κατασκευών. Τα ένστικτά της μιλούν αυτά τα ίδια, ατόφια και απροσποίητα.

 Αν τώρα  πλησιάσουμε την έννοια της γυναικείας χειραφέτησης κοινωνιολογικά, δηλ. στο πεδίο των κοινωνικών κινημάτων της νεωτερικότητας, πρέπει να δεχθούμε ότι πρόκειται για μία ορθολογική διαδικασία κινηματική, που αναπτύσσεται μέσα στο πλαίσιο των κοινωνικών - οικονομικών διεργασιών της Ευρώπης του 19^ου και 20^ου αιώνα και στηρίζεται κατ' εξοχήν σε "νόρμες" της νεωτερικής και εκσυγχρονιζόμενης Ευρώπης. Το κίνημα της γυναικείας χειραφέτησης  αμφισβητεί την παραδοσιακή πατριαρχία  και είναι συνδεδεμένο με συλλογικούς αγώνες και  δομές σύγχρονης εκλογικευόμενης κοινωνίας.

Ωστόσο το πάθος της Κάρμεν, η επιμονή της στη δική της ελευθερία και το τσιγγάνικο τρόπο ζωής της («Τσιγγάνα γεννήθηκα, Τσιγγάνα θα πεθάνω") είναι αμφισβήτηση του σύγχρονου τρόπου ζωής, που περιλαμβάνει πλαίσια δεσμεύσεων τόσο κοινωνικά όσο και συμβατικά ηθικά. Δεν είναι  τυχαίο που ο μεγάλος Γερμανός κοινωνιολόγος Max Weber παρομοίασε τον ορθολογικό χαρακτήρα των δυτικών κοινωνιών και οικονομιών με "σιδερένιο κλουβί". Η ίδια η Τσιγγάνικη  κουλτούρα, της οποίας η επίδραση στην διαμόρφωση της ταυτότητας της ηρωίδας του Μεριμέ ήταν καθοριστική (γι' αυτό και ο τύπος της και το σύνολο των αντιδράσεών της μπορούν να αποτελέσουν ενδιαφέρον αντικείμενο της πολιτιστικής ανθρωπολογίας),βρίσκεται έξω από το πνεύμα της ορθολογικής κοινωνίας του οργανωμένου χρόνου, των χαλιναγωγημένων ενστίκτων και της επιμονής στην παραγωγή.

Θα ήταν  σκόπιμο, λοιπόν, να συλλάβουμε το πνεύμα της ηρωίδας μας πέρα από τις ορθολογικές προδιαγραφές της τυπικής χειραφέτησης  ή ακόμη και πέρα από την αντίθεση "μητριαρχικού - πατριαρχικού" και τις συναφείς  εντάσεις που δημιουργούνται καθώς το δεύτερο αμφισβητείται μέσα από τις δομές της νεωτερικής κοινωνίας. Οι συνεκδοχές του μηνύματος που εκπέμπει είναι πολύ περισσότερες και πολλές απ' αυτές αγκαλιάζουν την ανθρώπινη φύση, στις αντισυμβατικές της εκρήξεις, ως σύνολο, πέρα απ' την διαφορά και την αντίθεση των φύλων. Έτσι μπορούμε να μιλάμε για πάθος και ανόθευτη έκφραση ενστίκτων «ανθρώπου γενικά» και όχι απλώς γυναίκας. Επίσης μπορούμε να μιλάμε όχι απλώς για ανυπόκριτη έκφραση του έρωτα κόντρα στις κοινωνικές  συμβατικότητες (γιατί  ένα άτομο μπορεί μεν να εναντιώνεται στις κοινωνικές συμβατικότητες, ενώ παράλληλα όμως  θέλει να δεσμεύεται ερωτικά με πρόσωπα, στο πλαίσιο μακροχρόνιας σταθερής σχέσης που προσδιορίζεται  από ηθικά κριτήρια δικού του περιεχομένου), αλλά πολύ περισσότερο για κυριαρχία των πρωτογενών ζωικών ορμών, για κυριαρχία του ερωτικού πάθους με βάση τη φλόγα της σάρκας, το ασυγκράτητο ποτάμι του ερωτικού πάθους και χωρίς καμία δέσμευση ηθικού περιεχομένου. Η Κάρμεν δεν ήταν απλώς αντισυμβατική στις ερωτικές της προτιμήσεις και στην ερωτική της έκφραση. Περισσότερο ακόμη δεν ήταν πιστή (loyal) στις ερωτικές της επιλογές, αλλά "ήγετο και εφέρετο" απ' τις ερωτικές της παρορμήσεις, που ποδοπατούσαν τις ηθικές δεσμεύσεις συνειδητά. Γι' αυτό και αποδεικνυόταν καταστρεπτική για τη ζωή των ανδρών, απ' την στιγμή που την ερωτεύονταν.

Βέβαια, στην περίπτωση γυναίκας, αυτή η στάση ζωής θέλει περισσότερο θάρρος, ακριβώς γιατί πρέπει να σπάσει περισσότερες και πιεστικότερες συμβατικότητες και ν' αντιπαλέψει την παράδοση της πατριαρχικής υπεροχής. Ακόμη αυτή η στάση μπορεί να σταθεί και να υπάρξει σε κάθε εποχή και δεν είναι ανάγκη να τη συνδέουμε αποκλειστικά με την εποχή της γυναικείας χειραφέτησης και των προδρομικών στοιχείων της.

Η ηρωίδα - "αντι-ηρωίδα" μας δεν μπορεί να σταθεί ακριβώς ως πρότυπο ζωής και ανθρώπινων σχέσεων. Περισσότερο μπορείς να την αντιμετωπίσεις ως "οιονεί φυσικό φαινόμενο", που ακολουθεί τη δική του δυναμική, όσο καταστρεπτική και να είναι, και δεν ξέρει από ανθρώπινα ηθικά κριτήρια. Γι' αυτό και το βλέμμα μας στράφηκε και προς τη Νιτσεϊκή θεώρηση, που κατ' εξοχήν αναζητούσε αποκατάσταση και καταξίωση του πρωτογενούς δυναμικού των ζωικών ορμών, ορμών που είχαν καταπιεστεί απ' το "καλό" και τα το "κακό" των χριστιανικών διδαχών.

Ωστόσο ανθρωπολογικά θα πρέπει να επισημάνει κανείς  ότι έμεινε τελικά κάπου πιστή: στην κουλτούρα της φυλής της, δηλαδή σε μία πολιτισμική συλλογικότητα, που της προσδιόριζε και την ταυτότητά της (δεν έμενε πιστή σε άτομα, αλλά στην ίδια την παράδοση της φυλής της, δηλαδή τελικά οι συλλογικοί πολιτιστικοί όροι αποδεικνύονται ισχυρότεροι των ατομικών επιλογών).

Η επιτυχία και η συμβολή του Κώστα Βαλέτα στην προβολή του προτύπου - "αντιπροτύπου" της Κάρμεν έγκειται στο ότι στο σχετικό δοκίμιο του φώτισε επαρκώς αυτή τη δυναμική του χαρακτήρα της, που ανατρέπει τις κοινωνικές και ηθικές συμβάσεις και αναδεικνύει το αυθεντικό "ζωικό" στοιχείο της. Επίσης κατέδειξε γιατί γοήτεψε τον Ευρωπαϊκό κόσμο, ακριβώς γιατί διαμορφώθηκε ως σύμβολο αυτού ακριβώς που  του έλειπε , δηλαδή της ατίθασης  και  ασυμβίβαστης ζωικής ορμής, που βρισκόταν φυλακισμένη στο δίπολο "καλού-κακού" της "πολιτισμένης" χριστιανικής Ευρώπης. Η επιτυχία του Κ.Β. έγκειται στο ότι ανέδειξε και πραγματεύθηκε θετικά και ειλικρινά το σύμβολο της "αντάρτισσας καρδιάς" της ηρωίδας του Μεριμέ και του αχαλιναγώγητου πάθους της.

Το "Τάγμα της ελπίδας" στο βιβλιοπωλείο «ΙΑΝΟΣ»

  Εκδήλωση παρουσίαση ........................................................ 

Το βιβλιοπωλείο «ΙΑΝΟΣ»
και οι εκδόσεις «Σύγχρονοι Ορίζοντες» 
σας προσκαλούν την
Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2011 στις 6:00 μ.μ. 
στο Βιβλιοπωλείο «ΙΑΝΟΣ» (Σταδίου 24) 
στην παρουσίαση του νέου βιβλίου τουΝίκου Παργινού

Το Τάγμα της ελπίδας

Για το βιβλίο θα μιλήσουν:

η κα Ελένη Ζιώγα, συγγραφέας - ηθοποιός,

η κα Ελένη Γκίκα, συγγραφέας – βιβλιοκριτικός.

Αποσπάσματα από το βιβλίο θα διαβάσει ο ηθοποιός κ Δημήτρης Παλαιοχωρίτης. 
Για περισσότερες πληροφορίες στα τηλέφωνα:
            2310543828       εκδόσεις «Σύγχρονοι Ορίζοντες»,
            2103217917       βιβλιοπωλείο «ΙΑΝΟΣ»


δείτε περισσότερα στο ιστολόγιο του συγγραφέα
http://nikosparginos.blogspot.com/

Διονυσία Πουλάκη-Κατεβάτη "Προσεισμική Κεφαλονιά"

Δεν υπάρχει Κεφαλλονίτικο σπίτι που δεν έχει το βιβλίο της. 

Εκπληκτικές φωτογραφίες από το νησί μας πριν τους σεισμούς.

Η Διονυσία Πουλάκη - Κατεβάτη γεννήθηκε στην Αγία Ευφημία Κεφαλονιάς, όπου και έζησε τα παιδικά της χρόνια. Είναι καθηγήτρια Οικιακής Οικονομίας και εργάστηκε ως εκπαιδευτικός στα εκπαιδευτήρια Ζηρίδη.

Ανέπτυξε έντονη κοινωνική δραστηριότητα αναλαμβάνοντας τη διεύθυνση του Ορφα-νοτροφείου και του Βρεφοκομείου στο Αργο-στόλι, τα κρίσιμα χρόνια της μετασεισμικής περιόδου.

Το 1968 παντρεύτηκε και από τότε ζει μεταξύ Κεφαλονιάς και Αθήνας.

Από το 1990 ασχολείται με τη δημοσιογραφία και είναι μέλος του διοικητικού συμβουλίου της "Ένωσις Δημοσιογράφων & Συγγραφέων Τουρισμού Ελλάδος" και της "Ενωτικής Πορείας Συγγραφέων", ενώ συμπεριλαμβάνεται στον κατάλογο Fizet Membership Directory. Έχει αναπτύξει έντονη πολιτιστική δράση στον τόπο της και είναι επίσης μέλος των διοικητικών συμβουλίων των Πολιτιστικών Συλλόγων "Κεφαλληνιακή Αδελφότητα Αθηνών" και "Ένωση Απανταχού Πυλαρέων".

Δεν νομίζουμε να υπάρχει Κεφαλλονίτικο σπίτι που δεν έχει το βιβλίο της. Εκπληκτικές φωτογραφίες από το νησί μας πριν τους σεισμούς. Κυκλοφορει όμως και ένα δεύτερο βιβλίο της, εξίσου συναρπαστικό , εξίσου Κεφαλλονίτικο. "Πένα Κεφαλονίτικη, Λόγος περιπλανώμενος" , το βιβλίο περιέχει εξαιρετικά κείμενα και ιστορίες που αναδείχνουν την κουλτούρα και τον πολιτισμό του νησιού μας και τον ανθρώπων του. 

√ Τα βιβλία της συγγραφέως μπορείτε να τα ζητήσετε από την ίδια στο τηλέφωνο : 210 3828576

Την γλυκιά και ευγενέστατη κυρία Διονυσία Πουλάκη-Κατεβάτη, συναντήσαμε πριν μερικές μέρες στο Αργοστόλι. Η συζήτησή μας μαζί της άνοιξε το κουτί της Πανδώρας των αναμνήσεων του μετασεισμικού Αργοστολίου.

Μιλήσαμε κυρίως για την θητεία της ως προέδρου του Ορφανοτροφείου Αργοστολίου, την δεκαετία του '60.

Τότε η κυρία Κατεβάτη ήταν μια νέα , δυναμική γυναίκα που τάραξε την τοπική κοινωνία με τις καινοτομίες που εφάρμοσε στην διοίκηση του Ορφανοτροφείου. Κατάφερε να σπάσει τα στεγανά που ήθελαν τα παιδιά του ορφανοτροφείου να πηγαίνουν σε ειδικό σχολείο μόνο για αυτα, να είναι δακτυλοδεικτούμενα και απομωνομένα από την τοπική κοινωνία. Τα παιδιά πήγαν στο σχολείο της γειτονιάς τους, μαζί με τα άλλα παιδιά, εντάχτηκαν -όσο μπορούσαν και όσο επέτρεπαν τότε οι κοινωνικές συνθήκες- στην τοπική κοινωνία.

Τα παιδιά του Ορφανοτροφείου επίσης, στον Κυριακάτικο Εκκλησιασμό (ω Παναγία μου τι μαρτύριο ήταν αυτό!! Ούτε μια Κυριακή να μην ησυχάζεις), πήγαιναν σε ένα ξεχωριστό σημείο στην εκκλησία, στον Αρχάγγελο που ήταν η ενορία τους. Δακτυλοδεικτούμενα , ακόμα και στον οίκο του Θεού. Η κυρία Κατεβάτη το κατέρριψε και αυτό.

Αλλά πραγματικά εκεί που το Αργοστόλι έγινε άνω κάτω ήταν ο περίφημος χορός των κυριών του Ορφανοτροφείου! Το πρώτο κοσμικό γεγονός της μετασεισμικής Κεφαλονιάς. Τόπια ολόκληρα από οργαντίνες , τούλια και μετάξια , κόφτηκαν και ράφτηκαν για να γίνουν τουαλέτες για τις Αργοστολιώτισσες δεσποινίδες και κυρίες της αστικής τάξης της εποχής..

Μέσα στην κουβέντα ανακαλύψαμε ότι γνωριζόμασταν από εκεί τα χρόνια.

Αμυδρές εικόνες από την παιδική ηλικία, όταν τις Κυριακές έρχονταν στο σπίτι του παππού μου, του παπα- Βαγγέλη, κορίτσια από το Ορφανοτροφείο, για να φάνε μαζί μας.

Η κυρία Κατεβάτη προκειμένου να εντάξει τα παιδιά στην τοπική κοινωνία, είχε βρει οικογένειες που τις Κυριακές φιλοξενούσαν τα κορίτσια. Ο παπά Χιόνης , και ως πνευματικός του Ορφανοτροφείου, ήταν από τους πρώτους που φιλοξένησαν κορίτσια του Ορφανοτροφείου στο σπίτι μας. Και αυτό γινόταν για χρόνια.

Η κυρία Κατεβάτη μας ,σ την διάρκεια της κουβέντα μας, κράταγε και μια έκπληξη.

Διόρθωσε το ρεπορταζ μας για τον γάμο στον Ορφανοτροφείο με μια φωτογραφία που μας έδειξε από έναν άλλο γάμο. Το 1962 ένα από τα κορίτσια της παντρεύτηκε, ο γάμος έγινε μέσα στο Ίδρυμα και βέβαια από τον παπά Χιόνη! Έτσι για να αποκαταστήσουμε την ιστορία των γάμων του Ορφανοτροφείου, ο γάμος της Μαρίνας και του Σίλβιο http://kefaloniapress.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=23929&Itemid=1 είναι ο δεύτερος γάμος του Ορφανοτροφείου.

Η συζήτησή μας με την κυρία Κατεβάτη , η ηρεμία της, ο γλυκός της λόγος, οι αναμνήσεις που μποιραστήκαμε , ήταν μια βουτιά στα χρόνια της παιδικής ηλικίας, την εποχή της τραυματισμένης μετασεισμικής Κεφαλονιάς και της ιστορίας εξέλιξης της τοπικής μας κοινωνίας…

Η κουβέντα θα συνεχιστεί …

http://kefaloniapress.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=24084&Itemid=38

* δείτε ακόμα στο: http://laografikes-selides.blogspot.com/

Κυκλοφόρησε το νέον μυθιστόρημα του Θάνου Κονδύλη "ΕΝΑΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ" από τις εκδ. Ψυχογιός

ΕΝΑΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ
του ΘΑΝΟΥ ΚΟΝΔΥΛΗ
Μυθιστόρημα, σελίδες 440
Εκδόσεις Ψυχογιός, Αθήνα 2011

Σεπτέμβριος του 1955, Πόλη. Η νεαρή Λένα Βρανά και η μητέρα της κατάφεραν να επιβιώσουν από το πογκρόμ των Τούρκων κατά των Ρωμιών. Ο πατέρας της όμως δολοφονήθηκε και το μαγαζί τους καταστράφηκε. Η Λένα σώθηκε χάρη στον μεγάλο της έρωτα, τον Κώστα Μπάρκογλου, που της υποσχέθηκε να την παντρευτεί. Αλλά όταν η Λένα μάθει πως τελικά ο αγαπημένος της παντρεύτηκε μιαν άλλη, θα νιώσει τη ζωή της να γκρεμίζεται δεύτερη φορά. Για να τον εκδικηθεί, όπως πιστεύει, θα παντρευτεί έναν Τούρκο. Και τότε θα αρχίσει η ανάβαση στον προσωπικό της γολγοθά.

Τους τελευταίους μήνες έχω αλλάξει ακόμα και όνομα. Για τα αγαπημένα μου πρόσωπα εδώ στην Πόλη πάντα θα είμαι η Λένα Βρανά. Για τους Τούρκους όμως είμαι η πλούσια Αγγλοτουρκάλα.Πλαστή ταυτότητα αλλά, από δω κι εμπρός, καινούργια όνειρα, καινούργια ζωή…

Ένα καταπληκτικό μυθιστόρημα, ύμνος στον έρωτα και στην άδολη αγάπη, με φόντο την Κωνσταντινούπολη των Ρωμιών του 1955.

Σημείωμα για τον συγγραφέα

Ο ΘΑΝΟΣ ΚΟΝΔΥΛΗΣ γεννήθηκε στην Αθήνα, σπούδασε Αρχαιολογία και Iστορία στην Ελλάδα και την Ιταλία, ενώ το 2006 αναγορεύτηκε διδάκτωρ Μεσαιωνικής Ιστορίας από τη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Μιλάει αγγλικά, γαλλικά και ιταλικά, ενώ κέρδισε και διάφορες υποτροφίες για την πραγματοποίηση σπουδών στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Συνέγραψε αρκετές επιστημονικές μελέτες, έλαβε μέρος σε διεθνή επιστημονικά συνέδρια, ενώ το 1996 και το 2002 τιμήθηκε από τη Βουλή των Ελλήνων για το συγγραφικό του έργο σχετικά με τον Ελευθέριο Βενιζέλο, το οποίο πρόσφατα εκδόθηκε. Διετέλεσε συνεργάτης του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών και του Yπουργείου Πολιτισμού, ενώ τα τελευταία χρόνια ασχολείται με τη δημιουργική γραφή. Από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ κυκλοφορούν τα μυθιστορήματά του Ο ΠΕΜΠΤΟΣ ΙΠΠΟΤΗΣ, ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΟΛΥΜΠΙΑ, το οποίο κυκλοφορεί και στην Ιταλία, ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΔΡΑΚΟΝΤΑ, ΕΡΩΤΑΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ, Η ΑΡΧΟΝΤΙΣΣΑ ΤΗΣ ΣΜΥΡΝΗΣ και ΕΝΑΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ.

*δείτε περισσότερα στο: 

http://www.psichogios.gr/site/Books/show?cid=1000932

Κυκλοφόρησε το νέο μυθιστόρημα της Πένης Παπαδάκη με τίτλο "Οι κόρες της Αυγής" από τις εκδ. Ψυχογιός

ΟΙ ΚΟΡΕΣ ΤΗΣ ΑΥΓΗΣ
ΠΕΝΥ ΠΑΠΑΔΑΚΗ
Μυθιστόρημα, σελ 386
Εκδόσεις Ψυχογιός

«Τα παιδιά όταν είναι μικρά μας αγαπούν. Όταν μεγαλώσουν, μας κρίνουν, κι αν είμαστε τυχεροί, καμιά φορά μάς συγχωρούν»




Έπειτα από δυο γιους, μια κόρη λαχταρούσε να αποκτήσει ο Λάμπρος. Τα καταφέρνει, μα τη μοιραία αυγή χάνει πάνω στη γέννα τη γυναίκα του και όλα αλλάζουν. Το κορίτσι μεγαλώνει ανάμεσα σε τρεις άντρες που την απορρίπτουν και δεν την αγαπούν. Διάγνωση; Συναισθηματική αναπηρία. Κάπου αλλού, μια άλλη κοπέλα μεγαλώνει με αγάπη, αλλά καθηλωμένη σε αναπηρικό καροτσάκι. Η δική της αναπηρία; Σωματική. Άραγε ποια υποφέρει περισσότερο; Οι κόρες της αυγής θα καταφέρουν να ενωθούν για να γεμίσουν τα κενά της μισής ζωής τους; Όπως και να ’χει, όταν η μοίρα αποφασίζει να μιλήσει, κανένας δεν μπορεί να της κλείσει το στόμα.

Η ΠΕΝΥ ΠΑΠΑΔΑΚΗ γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, αλλά μεγάλωσε στις γειτονιές του Πειραιά. 

Για πολλά χρόνια ασχολήθηκε με τα λογιστικά, τα οποία όμως δεν κατάφεραν να τετραγωνίσουν το μυαλό της. Τα τελευταία έξι χρόνια ασχολείται με το μάρκετινγκ. Είναι παντρεμένη, έχει δύο παιδιά και θεωρεί την οικογένειά της τη μεγαλύτερη δημιουργία της. 

Πνεύμα ανήσυχο, ψάχνει πάντα τις απαντήσεις στις απορίες της μέσα από τη συγγραφή των βιβλίων της. Είναι μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών.

 Από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ κυκλοφορούν τα μυθιστορήματά της ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΖΩΗΣ και ΟΙ ΚΟΡΕΣ ΤΗΣ ΑΥΓΗΣ.

"Κοινωνικές αντιρρήσεις" του Πάνου Ηλιόπουλου

Βιβλία που σας προτείνουμε.....................

"Κοινωνικές αντιρρήσεις"
Πολιτική - Κοινωνία - Φιλοσοφία
του Πάνου Ηλιόπουλου
εκδόσεις Δόριζα, σ. 456.

Ο Πάνος Ηλιόπουλος προσπαθεί να καταλάβει τη σημερινή εποχή. Παρατηρεί ότι η ελεύθερη σκέψη δεν βρίσκεται στα σχολεία, αλλά έξω στην κοινωνία. Η τεχνολογία τον βοηθά να ελέγξει τον χείμαρρο σκέψεων που έχει στο μυαλό του. Το να σκέφτεσαι είναι το πιο σημαντικό. Στο μπλογκ που διατηρεί, αναπτύσσει μια σειρά θεμάτων που άπτονται της πολιτικής, της κοινωνίας, της φιλοσοφίας. 

Αυτά μεταφέρονται στο χαρτί και πραγματοποιείται μια σύνδεση του νέου (Ιντερνετ) με το παραδοσιακό (βιβλίο). Οπως σημειώνει στον πρόλογο: «Τα κείμενα που θα διαβάσει ο αναγνώστης, έχουν μια αυτονομία μεταξύ τους ώστε να διαβάζονται το καθένα ξεχωριστά, αλλά συγχρόνως ανήκουν όλα μαζί σε μια ενιαία κοσμοαντίληψη που γεννά η εποχή μας».

___________
*από την "Βιβλιοθήκη¨εφημ. "Ελευθεροτυπία" , Σάββατο 13 Αυγούστου 2011 Βιβλία από τους πάγκους των βιβλιοπωλείων
http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=300714

Σύντομη γνωριμία μας με το μυθιστόρημα «Νοματαίος» του Βασίλη Κουνέλη

Βιβλιοπαρουσίαση

«Νοματαίος»,

του Βασίλη Κουνέλη

Εκδόσεις Ωκεανίδα, Αθήνα 2011

 Σελίδες 328

Στις αρχές του 2011 κυκλοφόρησε το μυθιστόρημα Νοματαίος του Βασίλη Κουνέλη για το οποίο θα αναφερθούμε εδώ.

Ο τρόπος που γράφει και περιγράφει ο Βασίλης Κουνέλης καθημερινές συνηθισμένες και απλές ιστορίες διπλανών μας ανθρώπων είναι μοναδικός. Με ανεπιτήδευτη γραφή ο συγγραφέας δημιουργεί το δικό του κόσμο μέσα από το παιχνίδι της γραφής. Αυτό άλλωστε είναι και η λογοτεχνία. Τα σχήματα λόγου, το μυθοπλαστικό υλικό, οι παύσεις συνθέτουν ένα ανυπέρβλητης ομορφιάς κείμενο. Μια αφήγηση που δημιουργεί εικόνες στον αναγνώστη.

Ο Νοματαίος του Βασίλη Κουνέλη συνδέεται άμεσα και με την πολιτισμική παράδοση του τόπου μας, γιατί ένα μεγάλο μέρος του βιβλίου αναφέρεται καθαρά στη γενέτειρα του πατέρα του τη Βλαχέρνα, που για μυθοπλαστική ανάγκη γίνεται Παψολύπη («παύσων λύπη»: παύει η λύπη άμα πιεις νερό από την πηγή του χωριού). 

Με φόντο τη μαγική φύση της Βλαχέρνας λοιπόν (ή Παψολύπη) εδώ φιλοξενούνται οι χαρακτηριστικές αρκαδικές μορφές της γιαγιάς Γιαννούς αλλά και του θείου Γιώργη που αφηγούνται στον ήρωά μας, δεκαεξάχρονο Θοδωρή τα όσα έζησαν στην αντίσταση κατά της γερμανικής κατοχής αλλά και αργότερα στο σπαραχτικό εμφύλιο πόλεμο. Ο κεντρικός ήρωας του Νοματαίου όπως αναφέραμε είναι ο έφηβος Θοδωρής ή Θοδωράκης, μια ατίθαση μορφή νέου αλλά και υποψιασμένου για όλα όσα συμβαίνουν τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης στον τόπο μας. Διαβάζοντας το Νοματαίο του Βασίλη Κουνέλη ανακαλύπτουμε τον επαναστατημένο έφηβο που κρύβεται επιμελώς μέσα μας.

Το υπόλοιπο μέρος του βιβλίου ο Βασίλης Κουνέλης το αφιερώνει στη γειτονιά του στο Χαλάνδρι δίνοντας περιγραφές από τη ζωή των ανθρώπων εκεί, πώς διασκέδαζαν στα μέσα της δεκαετίας του 1970 λίγο μετά την πτώση της στρατιωτικής δικτατορίας. Έτσι έχουμε περιγραφές χαρακτήρων, το κλίμα της εποχής αλλά και την έντονη πολιτικοποίηση των νέων παιδιών ακόμα και από το γυμνάσιο. Αν και ο Νοματαίος συγκαταλέγεται στα πολιτικά μυθιστορήματα, ο συγγραφέας δεν παραλείπει να μας δώσει με ευαίσθητο τρόπο τα πρώτα νεανικά σκιρτήματα του Θοδωρή με μια συνομήλική του, τη Βάσω.

Τέλος θα ήθελα να σας αναφέρω ότι το βιβλίο πρωτο-κυκλοφόρησε στις αρχές αυτής της χρονιάς και έχει λάβει εξαιρετικές κριτικές από έγκριτους κριτικούς λογοτεχνίας, όπως την Ελισάβετ Κοτζιά που έγραψε στην Καθημερινή της Κυριακής στις 7 Απριλίου 2011, τον Βαγγέλη Χατζηβασιλείου  στο ένθετο Βιβλιοθήκη της εφημερίδας ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ το Μάιο του 2011, τον Χρήστο Παπαγεωργίου έγραψε στο περιοδικό ΔΙΑΒΑΖΩ στο τεύχος 517 (Απρίλιος του 2011). Αλλά και τον καταξιωμένο συγγραφέα Στρατή Χαβιαρά (με καταγωγή από Νέα Κίο Αργολίδας και για πολλά χρόνια διευθυντής της βιβλιοθήκης Χάρβαρντ, αλλά και δάσκαλος στη λογοτεχνία του Βασίλη Κουνέλη, κατ’ ομολογία του ίδιου).

Κλείνοντας αυτή τη σύντομη γνωριμία μας με το μυθιστόρημα «Νοματαίος» του Βασίλη Κουνέλη θα ήθελα να μεταφέρω μια ευχάριστη είδηση ότι η πρώτη έκδοση του βιβλίου εξαντλήθηκε και ετοιμάζεται η δεύτερη έκδοση. Αυτό σε μια εποχή που προσπαθούν να μας πείσουν ότι σήμερα ο έλληνας δεν διαβάζει. 

To μυθιστόρημα «Νοματαίος» του Βασίλη Κουνέλη, είναι μια απόλαυση και ένα ταξίδι μέσα από τις λέξεις και τις παραστάσεις.

Πάνος Σ. Αϊβαλής

εφημερίδα "Αρκαδικό Βήμα"

ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΤΡΙΒΙΖΑΣ: Γιατί ο βασιλιάς ταΐζει με ρυζόγαλο έναν πιγκουίνο;

ΕΜΠΡΟΣ ΛΟΙΠΟΝ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ

Πού πάνε οι εφτά γενναίοι στρατηγοί με τα χρυσά γαλόνια και τα εφτά κόκκινα κανόνια;

Γιατί ο βασιλιάς ταΐζει με ρυζόγαλο έναν πιγκουίνο; Ποιος ροχαλίζει μέσα στον μπουφέ της Κούλας της κατσικούλας; Θα κόψει το τελευταίο πέταλο της μαργαρίτας ο Άβυ το κουνάβι;

Μια νέα σειρά ρυθμικών παραμυθιών με σπαρταριστούς χαρακτήρες και απολαυστικές περιπέτειες που έγραψε για σας ο Ευγένιος Τριβιζάς.

Τέσσερα ξεκαρδιστικά βιβλία ειδικά γραμμένα για να διαβάζονται από μικρούς και μεγάλους,      από μεγάλους σε μικρούς και από μικρούς σε μεγάλους.

 Ο ΑΒΥ ΤΟ ΚΟΥΝΑΒΙ ΚΑΙ Η ΦΙΦΙΤΣΑ Η ΝΥΦΙΤΣΑ

ΤΙ ΘΑ ΠΕΙ Η ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ;

Ο ένας πίσω από τον άλλο, ο Άβυ το κουνάβι που μετράει τ’ αστέρια κάθε βράδυ, ο Βικέντιος το βόδι που ξεφλουδίζει ένα γινωμένο ρόδι, ο Μπίκι-Μπέκι το γελαστό λελέκι που μασουλάει ένα πεντανόστιμο μπουρέκι, η Μίνα η ερμίνα που φυσάει μια σερπαντίνα, η Φιόνα η χελώνα που φοράει ένα σκουριασμένο σουρωτήρι για κορόνα και ένας κέφαλος που τον τρελαίνει ο πονοκέφαλος, ξεκινάνε όλοι μαζί ένα ηλιόλουστο πρωί, για το θαυμαστό λιβάδι των ονείρων, αποφασισμένοι να μαδήσουνε μια μαργαρίτα και να μάθουνε επιτέλους ποιον αγαπάει η Φιφίτσα η όμορφη νυφίτσα με την κεντητή ποδίτσα. Τι θα αποκαλύψει όμως το τελευταίο πέταλο της μαργαρίτας;

Η ΚΟΥΛΑ Η ΚΑΤΣΙΚΟΥΛΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΟΥΚΟΥΛΑ

ΠΟΙΟΣ ΡΟΧΑΛΙΖΕΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΜΠΟΥΦΕ ΜΟΥ;

Ο ένας πίσω από τον άλλο, η Κούλα η κατσικούλα η καλή νοικοκυρούλα με την κόκκινη κουκούλα, ο Μπούνι-Μπούνι το στρουμπουλό μπαρμπούνι με το μπλε μπαστούνι, ο Ρίκι-Τίκι το σκανταλιάρικο ποντίκι με το βερικοκί σαρίκι, ο Χασμουριγιάμα το νυσταλέο λάμα με την κρεμ καφέ πιτζάμα και ένας μπαφιασμένος μπούφος που του πάει πολύ ο άσπρος του ο σκούφος, ξεκινάνε ένα απριλιάτικο πρωί για να ζητήσουν από τον ατρόμητο ιππότη που ζει στο αλαβάστρινο κάστρο να ανοίξει έναν μπουφέ μέσα στον οποίο φοβούνται ότι κρύβεται ένας επικίνδυνος δράκος. Όταν όμως ανοίγουν τον μπουφέ, κάτι απροσδόκητο τους περιμένει!

Ο ΧΑΡΥ ΤΟ ΜΟΣΧΑΡΙ ΚΑΙ ΤΟ ΜΑΓΙΚΟ ΛΥΧΝΑΡΙ

ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΒΓΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΜΑΓΙΚΟ ΛΥΧΝΑΡΙ;

Ο ένας πίσω από τον άλλο, ο Χάρυ το τυχερό μοσχάρι που έχει αγοράσει ένα φτυάρι από το παζάρι, ο Τσίφι-Τσίφι το κοτσύφι που τρώει ένα καταΐφι, ο Λάλα το κοάλα που κουτουλάει μια μπαλωμένη μπάλα, η Νέλλη το κουνέλι που κουβαλάει ένα βαρύ βαρέλι ξέχειλο με χρυσαφένιο μέλι, η Μαριλού η συναχωμένη αλεπού που φταρνίζεται συνέχεια «αψού αψού αψού!» και ο Φάνης το φαγκρί που του αρέσουν όλα τα χρώματα εκτός από το γκρι, ξεκινάνε ένα πρωί μάνι μάνι για να δείξουνε στον πάνσοφο σουλτάνο με το χρυσό τουρμπάνι ένα μαγικό λυχνάρι που αλλάζει συνέχεια χρώματα. Τι παραμυθένια μυστικά κρύβει άραγε το παράξενο αυτό λυχνάρι;

H ΡΕΝΑΤΑ Η ΓΑΤΑ ΜΕ ΤΗ ΡΟΖ ΡΙΓΕ ΓΡΑΒΑΤΑ

ΠΟΙΟΣ ΖΟΥΖΟΥΝΙΖΕΙ ΣΤΗΝ ΚΟΥΖΙΝΑ ΜΟΥ;

Ο ένας πίσω από τον άλλο, η Ρενάτα η χαδιάρα γάτα με τη ροζ ριγέ γραβάτα, ο Λάρυ το μουλάρι με το κίτρινο φουλάρι, η Μιράντα το πάντα με τη δαντελένια τσάντα, ο Ρο-Ρο το μωρό καγκουρό με το χλιαρό μπιμπερό, η Γωγώ το γεράκι με το γαλάζιο ταγεράκι και δύο πολικές αρκούδες με εμπριμέ βερμούδες, ξεκινάνε ένα ανοιξιάτικο πρωί για να ζητήσουν από τον βασιλιά να στείλει στρατό, κανόνια και πυροβολικό για να κυνηγήσουν τη Φιφίκα την κιτρινόμαυρη σφήκα. Τι θα αποφασίσει όμως ο βασιλιάς που ταΐζει με ρυζόγαλο έναν πιγκουίνο; Θα κηρύξει τον πόλεμο ξαφνικά στη Φιφίκα τη σφήκα που ζουζουνίζει απειλητικά;

   ΕΓΡΑΨΑΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΥΓΕΝΙΟ ΤΡΙΒΙΖΑ   

Όπως ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, έτσι και ο Ευγένιος Τριβιζάς γράφει σε μία από τις λιγότερο διαδεδομένες γλώσσες της ευρωπαϊκής ηπείρου. Τα παραμύθια του, όμως, όπως και αυτά του Άντερσεν, έχουν τη δύναμη να αγγίζουν την καρδιά και το μυαλό των αναγνωστών όχι μόνο σε όλη την Ευρώπη, αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο.

Boyd Tonkin, The Independent

Ο Ευγένιος Τριβιζάς είναι ένας προικισμένος ποιητής παραμυθιών και θεατρικών έργων, που απευθύνεται σ’ όλους τους μικρούς αλλά και σ’ εκείνους από τους μεγάλους που μπορούν να ταξιδέψουν με το όνειρο και μέσα από την «ονειροφαντασία» να βρουν την ουσία της αντιποιητικής και παραποιημένης πραγματικότητας.

Γεώργιος Μπαμπινιώτης, Kαθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών

Δημιουργός πλασμάτων παράδοξων και φανταστικών χωρών, συμπεριλαμβανομένης της Φρουτοπίας για την οποία κέρδισε δικαστική μάχη ενάντια στην εταιρεία Κόκα Κόλα, σε ό,τι αφορά την παραβίαση των πνευματικών του δικαιωμάτων, ο Τριβιζάς  χάρη στη μαεστρία του πάνω στη φαντασία, τη σάτιρα, τις μεταπλάσεις και το παιχνίδι της γλώσσας έχει εξασφαλίσει μείζονα θέση τόσο στη σύγχρονη ελληνική όσο και στη διεθνή παιδική λογοτεχνία.

Zack Zipes (editor), The Oxford Encyclopedia of Children’s Literature, Oxford University Press, 2006

Μετρ του χιούμορ και των ανατροπών, μοναδικός στην Ευρώπη.

Cristie Davies, Bookbird

O λογοτεχνικός κόσμος του Eυγένιου Tριβιζά αποτελεί μία αποκάλυψη.

Miriam Gabriela Möllers, International Literature Festival Berlin

Mέσα στην ψυχρή επιστημονική τεχνική του εγκληματολόγου που χρησιμοποιεί τις λέξεις ως νυστέρι, κρύβεται μια υπέροχη φτερωτή στολή, μια οργιάζουσα φαντασία, ένας χείμαρρος λεκτικός, ένας γοητευτικός παραμυθάς.

Κώστας Γεωργουσόπουλος, κριτικός

Ένας συγγραφέας γοητευτικών βιβλίων.

Kirsty Wark, BBC Television Journalist & Broadcaster

Ό,τι καλύτερο μπορούσε να μας συμβεί, ειδικά στις μέρες μας, θαρρώ πως είναι ο Ευγένιος Τριβιζάς! Ο θαυματοποιός Τριβιζάς. Ακόμα κι αν δεν υπήρχε, θα άξιζε να τον εφεύρουμε!

Φωτεινή Τσαλίκογλου, Καθηγήτρια Ψυχολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο

 

Ένας εφευρετικός, ανατρεπτικός συγγραφέας που απελευθερώνει το παιδί που κρύβεται μέσα σε όλους μας.

International Herald Tribune, Kathimerini Insert

Γιατί διαβάζονται αφειδώς τα βιβλία του Ευγένιου Τριβιζά ανά τον κόσμο, όταν άλλα σκονίζονται στα ράφια των βιβλιοπωλείων; Ίσως επειδή ο πολυβραβευμένος συγγραφέας μιλάει τη γλώσσα του παιδιού, αφουγκράζεται τη σύγχρονη πραγματικότητα και ταυτόχρονα πλάθει οράματα φανταστικών κόσμων ικανά να αποτελέσουν πρότυπα αλλαγής του δικού του κόσμου.

Το Ποντίκι

O Eυγένιος Tριβιζάς είναι ο καλύτερος παραμυθάς του καιρού μας. Σε κάθε έργο του το αποδεικνύει.

Eλευθεροτυπία (Βιβλιοθήκη)

Kάθε νέο βιβλίο, κείμενο, θεατρικό έργο του Eυγένιου Tριβιζά είναι ένα σημαντικό γεγονός, ακόμα κι όταν πρόκειται για λίγες αράδες ή ένα σχόλιό του. O λόγος του είναι ανακουφιστικός και διαυγής όσο λίγων συγγραφέων ή αυτών που αποκαλούμε «άνθρωποι της διανόησης». Kάθε φορά που ένα νέο βιβλίο του πέφτει στα χέρια μου, ανυπομονώ να διαβάσω τις σκέψεις του –διατυπωμένες με φράσεις ονείρου–, πασπαλισμένες με ζάχαρη, αλλά και με πικραμύγδαλο.

Nαυτεμπορική

O παραμυθάς Eυγένιος Tριβιζάς είναι ένα πρόσωπο αγαπημένο. Έρχεται από τα βάθη της φαντασίας στην πηγή της παιδικής μας ηλικίας, για να κάνει πραγματικότητα όσα κρύβουν τα όνειρά μας.

City Press

Eυγένιος Tριβιζάς, ο εθνικός μας παραμυθάς.        

Το Βήμα

Πολυγραφότατος, διασκεδαστικός, στοχαστικός, εφευρετικός, πολύπλευρος, ανατρεπτικός… Mε ποιες και πόσες λέξεις να περιγράψει κάποιος τον «μάστορα» της γραφής, που ακούει στο όνομα Eυγένιος Tριβιζάς; Όποιος έχει «γευθεί» τις ιστορίες του καταπληκτικού παραμυθά έχει σίγουρα μαγευτεί και γνωρίσει έναν άλλο κόσμο, γεμάτο εκπλήξεις, που αγγίζει τον νου και την καρδιά.

Pιζοσπάστης

   ΕΓΡΑΨΑΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΥΓΕΝΙΟ ΤΡΙΒΙΖΑ    

Ο αγαπημένος σε μικρούς και μεγάλους «ποιητής παραμυθιών», όπως τον αποκαλεί ο Γ. Μπαμπινιώτης, «ο γοητευτικός συγγραφέας που αντλεί εικόνες, ρυθμούς και χρώματα από την αυθεντική παιδική ψυχή», όπως γράφει ο Κ. Γεωργουσόπουλος, κατορθώνει με το μοναδικό γλωσσοπλαστικό του ταλέντο, το αστείρευτο χιούμορ και την κοινωνική ευαισθησία να μαγεύει τους μικρούς και να συναρπάζει τους ενήλικους αναγνώστες όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε όλο τον κόσμο. 

Ο Boyd Tonkin, κριτικός της εφημερίδας Independent, τον συγκρίνει με τον Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, o Zack Zipes, στην Εγκυκλοπαίδεια Παιδικής Λογοτεχνίας της Οξφόρδης, σημειώνει ότι «χάρη στη μαεστρία του πάνω στη φαντασία, τη σάτιρα, τις μεταπλάσεις και το παιχνίδι της γλώσσας έχει εξασφαλίσει μείζονα θέση τόσο στη σύγχρονη ελληνική όσο και στη διεθνή παιδική λογοτεχνία», οι New York Times ασχολούνται με την κοινωνική σημασία του έργου του και το περιοδικό Economist αναφέρει ότι επιτυγχάνει το σχεδόν ακατόρθωτο. Παιδιά από τη Βραζιλία έως την Τουρκία και από το Μεξικό έως την Ιαπωνία μεγαλώνουν χρόνια τώρα με τα παραμύθια του. 

Τα Τρία Μικρά Λυκάκια φτάνουν στην κορυφή της λίστας των ευπώλητων στην Αμερική, στην Κίνα Τα Μαγικά Μαξιλάρια διανέμονται σε ειδικές εκδόσεις στις οργανώσεις νεολαίας της χώρας, επιλέγονται για τα εκπαιδευτικά προγράμματα της Τουρκίας, και πρόσφατα το Υπουργείο Παιδείας του Ισραήλ τοποθετεί την εβραϊκή μετάφραση της Τελευταίας Μαύρης Γάτας στη λίστα των προτεινόμενων βιβλίων προς όλα τα σχολεία της χώρας.

Όπως ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, έτσι και ο Ευγένιος Τριβιζάς γράφει σε μία από τις λιγότερο διαδεδομένες γλώσσες της ευρωπαϊκής ηπείρου. Τα παραμύθια του, όμως, όπως και αυτά του Άντερσεν, έχουν τη δύναμη να αγγίζουν την καρδιά και το μυαλό των αναγνωστών όχι μόνο σε όλη την Ευρώπη, αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο.

Boyd Tonkin, The Independent 

Ο Ευγένιος Τριβιζάς είναι ένας προικισμένος ποιητής παραμυθιών και θεατρικών έργων, που απευθύνεται σ’ όλους τους μικρούς αλλά και σ’ εκείνους από τους μεγάλους που μπορούν να ταξιδέψουν με το όνειρο και μέσα από την «ονειροφαντασία» να βρουν την ουσία της αντιποιητικής και παραποιημένης πραγματικότητας.

Γεώργιος Μπαμπινιώτης, Kαθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών 

Δημιουργός πλασμάτων παράδοξων και φανταστικών χωρών, συμπεριλαμβανομένης της Φρουτοπίας για την οποία κέρδισε δικαστική μάχη ενάντια στην εταιρεία Κόκα Κόλα, σε ό,τι αφορά την παραβίαση των πνευματικών του δικαιωμάτων, ο Τριβιζάς χάρη στη μαεστρία του πάνω στη φαντασία, τη σάτιρα, τις μεταπλάσεις και το παιχνίδι της γλώσσας έχει εξασφαλίσει μείζονα θέση τόσο στη σύγχρονη ελληνική όσο και στη διεθνή παιδική λογοτεχνία.

Zack Zipes (editor), The Oxford Encyclopedia of Children’s Literature, Oxford University Press, 2006 

Μετρ του χιούμορ και των ανατροπών, μοναδικός στην Ευρώπη.

Cristie Davies, Bookbird 

O λογοτεχνικός κόσμος του Eυγένιου Tριβιζά αποτελεί μία αποκάλυψη.

Miriam Gabriela Möllers, International Literature Festival Berlin 

Mέσα στην ψυχρή επιστημονική τεχνική του εγκληματολόγου που χρησιμοποιεί τις λέξεις ως νυστέρι, κρύβεται μια υπέροχη φτερωτή στολή, μια οργιάζουσα φαντασία, ένας χείμαρρος λεκτικός, ένας γοητευτικός παραμυθάς.

Κώστας Γεωργουσόπουλος, κριτικός 

Ένας συγγραφέας γοητευτικών βιβλίων.

Kirsty Wark, BBC Television Journalist & Broadcaster 

Ό,τι καλύτερο μπορούσε να μας συμβεί, ειδικά στις μέρες μας, θαρρώ πως είναι ο Ευγένιος Τριβιζάς! Ο θαυματοποιός Τριβιζάς. Ακόμα κι αν δεν υπήρχε, θα άξιζε να τον εφεύρουμε!

Φωτεινή Τσαλίκογλου, Καθηγήτρια Ψυχολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο 

Ένας εφευρετικός, ανατρεπτικός συγγραφέας που απελευθερώνει το παιδί που κρύβεται μέσα σε όλους μας.

International Herald Tribune, Kathimerini Insert 

Γιατί διαβάζονται αφειδώς τα βιβλία του Ευγένιου Τριβιζά ανά τον κόσμο, όταν άλλα σκονίζονται στα ράφια των βιβλιοπωλείων; Ίσως επειδή ο πολυβραβευμένος συγγραφέας μιλάει τη γλώσσα του παιδιού, αφουγκράζεται τη σύγχρονη πραγματικότητα και ταυτόχρονα πλάθει οράματα φανταστικών κόσμων ικανά να αποτελέσουν πρότυπα αλλαγής του δικού του κόσμου.

Το Ποντίκι 

O Eυγένιος Tριβιζάς είναι ο καλύτερος παραμυθάς του καιρού μας. Σε κάθε έργο του το αποδεικνύει.

Eλευθεροτυπία (Βιβλιοθήκη) 

Kάθε νέο βιβλίο, κείμενο, θεατρικό έργο του Eυγένιου Tριβιζά είναι ένα σημαντικό γεγονός, ακόμα κι όταν πρόκειται για λίγες αράδες ή ένα σχόλιό του. O λόγος του είναι ανακουφιστικός και διαυγής όσο λίγων συγγραφέων ή αυτών που αποκαλούμε «άνθρωποι της διανόησης». Kάθε φορά που ένα νέο βιβλίο του πέφτει στα χέρια μου, ανυπομονώ να διαβάσω τις σκέψεις του –διατυπωμένες με φράσεις ονείρου–, πασπαλισμένες με ζάχαρη, αλλά και με πικραμύγδαλο.

Nαυτεμπορική 

O παραμυθάς Eυγένιος Tριβιζάς είναι ένα πρόσωπο αγαπημένο. Έρχεται από τα βάθη της φαντασίας στην πηγή της παιδικής μας ηλικίας, για να κάνει πραγματικότητα όσα κρύβουν τα όνειρά μας.

City Press 

Eυγένιος Tριβιζάς, ο εθνικός μας παραμυθάς.

Το Βήμα 

Πολυγραφότατος, διασκεδαστικός, στοχαστικός, εφευρετικός, πολύπλευρος, ανατρεπτικός… Mε ποιες και πόσες λέξεις να περιγράψει κάποιος τον «μάστορα» της γραφής, που ακούει στο όνομα Eυγένιος Tριβιζάς; Όποιος έχει «γευθεί» τις ιστορίες του καταπληκτικού παραμυθά έχει σίγουρα μαγευτεί και γνωρίσει έναν άλλο κόσμο, γεμάτο εκπλήξεις, που αγγίζει τον νου και την καρδιά.

 Pιζοσπάστης

από τις  * Εκδόσεις Μεταίχμιο*